Friends and family who you used to know, whom you shared stories with, gone through life experiences with. They are not the same anymore. They've changed! And in this case, for the worse. The bond isn't the same, the frequency of contact isn't the same, the way they look at you and respond isn't the same. And if they contact you, you feel it's with different intentions.
You all must have seen those frases like, "I asked God to protect me from my enemies and then I started losing friends".
Some people call them frenemies, hypocrites or backstabbers, call them by the name you like. I'm going to open up a little, because I am going through it right now!
My Story
It isn't fun when you've spent alot of time with your friends or family that's not going to last or change negatively. I didn't noticed it for awhile but my relationship with some people were changing. Some people warned me about those others, but I wouldn't listen because HEEYY, could those people really going to do what those others were telling me? After so many years of kinship?
First, when I started noticing the change I immediatley addressed it, but they've said I was crazy, didn't I know they had a hidden agenda! It rattled me, I was so astonished by it that I wouldn't believe, so I started a new prayr(I pray everyday before I go to sleep) that the people in my life, whom I have a great connection with, who loves me unconditionally, have my back all the time would stay in my life and that I meet people who will. And I pray that people who have a hidden agenda, who wants to hurt me, play me etc. That they will leave my life or show their true colors so I will recognize them. And yess,, I've started noticing them from a distance. I couldn't belief it, sad but true..
They didn't care how I felt, I was mad and everything, till somebody said: "Holding grudges is like drinking poison and waiting for the other person to die." It got me right away. I was doing something wrong, why care if they don't? I've tried so hard changing my thoughts and feelings after that. I've stopped caring, because when I'm in pain, I'm the only one who knows, the only one who feels it. So I'm done giving those people the satisfaction. I still do hear stories about what concerns me and what they've done. But I know now that those people aren't worth my time anymore.
But that's life I guess...
ps. if the shoe fits...
Dutch/Nederlands
Vrienden en familie die je kende, met wie je verhalen hebt gedeeld, door levenservaringen heen bent gegaan. Zij zijn niet meer hetzelfde, ze zijn veranderd en in dit geval, negatief!! De band is niet meer hetzelfde, de frequentie van contact is veeeel minder. De manier waarop ze antwoord geven en naar je kijken is veranderd. Je kan het gewoon voelen dat het niet van harte is.
Je kent vast wel de quote: "I asked God to protect me from my enemies and then I started losing friends" en dat is precies wat met mij nu aan de hand is.
Sommige noemen ze frenemies, nakkers, boelers, hypocrieten, noem ze hoe je ze noemen wilt. Ik zal mijn boekje open doen over die in mijn leven.
Mijn verhaal
Het is niet leuk wanneer je zoveel tijd en moeite hebt gestoken in mensen waarvan je dacht dat die er "altijd" zullen zijn. Al helemaal niet verwacht dat het negatief zou veranderen. Ik had het dan ook niet meteen in de gate, maar mijn relaties met andere waren aan het veranderen. Andere waarschuwden mij van te voren over ze, maar ik luisterde niet want ja... hoe moet je geloven dat ze die dingen zouden doen?!! Na zolang vriendschap?!! Na zolang kan ik moeilijk onderscheid maken tussen schijn en het zijn.
Wanneer ik het eindelijk opmerkte, zei ik het ook meteen. Ik vroeg wat er aan de hand was, maar zij vertelde dat ik gek was, dat ik spoken zie (nou liever niet hoor, want ik pies in me broek!). "Hoe kom ik erbij?", zeiden ze. Wist ik het dat ze een verborgen agenda hadden! Ik was verbaasd met daar bovenop de bijkomende frustraties. Ik begon toen een nieuw gebed (ik bid elke avond) dat de mensen die het echt met mij menen, van mij houden en me steunen er altijd voor me zullen zijn en ik bid dat de mensen die spelletjes spelen, die je alleen gebruiken om zelf hoger op te komen uit mijn leven gaan of tenminste, dat ik ze van mijlenver herken! En jaa... het gebeurde.. ik begon ze te zien, te horen, te ruiken... Het was geen fijne geur! Was echt wel verbaasd over de uitkomst, maarjaa what can you do doc?!
Zij hadden sch** aan hoe ik me voelde en trokken er blijkbaar niks van aan. Ik was boos, in de war totdat iemand tegen me zei: "Holding grudges is like drinking poison and waiting for the other person to die." Het zonk gelijk in en wist dat ik fout bezig was. Waarom om iets geven, boos worden als zij makkelijk hun rug keren?! Ik begon moeite te doen en ja... moeite doen zul je zeker om gedachtes en gevoelens te veranderen in het positieve. Ik trok me er niks meer van aan, want als ik pijn hebt, weet ik het alleen, voel ik het alleen en niemand anders. Ik geef zulke mensen het genot niet meer om mij te zien draaien, ze zijn het niet waard en ze waren het blijkbaar ook niet waard! Deze dingen hebben me moeite gekost om te veranderen, but I'm finally here! Ik hoor nog wel eens dingen over ze die mij aangaan, maar I don't give a pieperderpiep anymore!
En dat is het leven..
ps. wie de schoen past...
No comments:
Post a Comment
: